روتیتر:«در شرایطی که رئیس دولت دهم و گروهی از همراهانش تصمیم دارند حیات سیاسی خویش را در قالب دانشگاهی به نام «ایرانیان» امتداد دهند، رئیس سازمان سینمایی آن دولت هم این روزها درصدد راه‌اندازی تشکیلاتی سینمایی است که از طریق آن بتواند تعدادی از همراهان خویش در سازمان را گرد خود جمع کرده و آن‌طور که خود گمان دارد، فعالیت فرهنگی کند.»
به گزارش روتیتر، شبکه ایران با این مقدمه نوشت: «این تشکیلات که فعلا به صورت چراغ خاموش در حال یارگیری است، چندین زیرشاخه دارد که از تولید فیلم و راه‌اندازی آموزشگاه سینمایی گرفته تا انتشار رسانه سینمایی را شامل می‌شود.
اولین مرحله فعالیت این تشکیلات، انتشار رسانه است. به زودی رسانه رسمی این تشکیلات که عنوان آن «سینمای خانگی» است توسط مهدی عظیمی میرآبادی از معتمدین شخص شمقدری و رئیس سابق اداره نظارت و ارزشیابی روانه کیوسک‌ها می‌شود.
مجوز انتشار این نشریه به صورت دوهفته‌نامه است که پرویز فارسیجانی که قبلا مدیرکل مطالعات و توسعه دانش و مهارت‌های سینمایی در معاونت سینمایی بوده و منوچهر اکبرلو از منتقدان عرصه تئاتر که با برنامه «مجله تئاتر» شبکه چهار شناخته می‌شود، هسته اصلی آن را تشکیل می‌دهند.
افرادی مانند مریم پوریامین و محمدرضا فرجی هم دیگر اعضای شورای سردبیری این مجله هستند. مریم پوریامین نویسنده‌ای است که در میان رسانه‌های اصولگرا بیش از هر چیز به واسطه گردآوری یک سلسله مقاله در مجموعه‌ای به نام «تبیین آسیب‌های فراروی نویسندگان دفاع مقدس» شناخته می‌شود. وی مدتی هم در حوزه معاونت اجتماعی شهرداری فعالیت داشته است. محمدرضا فرجی هم سابق بر این رئیس امور سینمایی اداره نظارت بوده و البته از رفقای نزدیک عظیمی میرآبادی است.
این گروه قصد دارند بعد از انتشار چندین پیش شماره و البته وب‌سایت «سینمای خانگی» نخستین شماره را آن همزمان با جشنواره فجر روانه کیوسک‌ها کنند و بعد از یک پروسه شش‌ماهه هم با تبدیل مجوز نشریه‌شان به روزنامه، دومین روزنامه سینمایی کشور را راه‌اندازی خواهند کرد.
جواد شمقدری به جز روزهای ابتدایی حضورش در معاونت سینمایی که کوشید با رفع توقیف یک‌سری فیلم پشت خط مانده مثل «به رنگ ارغوان»، «آتشکار» و «تسویه‌حساب» وجهه‌ای مثبت از خود به جای گذارد، در ماه‌های بعدی مسئولیت آنقدر گاف داد و حرف‌های فاقد اندیشه زد که حتی بسیاری از آنهایی را نیز که در شروع کار به او «یاعلی» گفته بودند، از خود دور کرد و در نهایت خودش ماند و حلقه‌ای معدود که بیشتر به واسطه منفعت مالی بود که کنارش ماندند.
حال باید دید کسی که نتوانست سازمان سینمایی با آن بودجه فراوان را شده ولو به اندازه چند گام جلوتر ببرد، آیا خواهد توانست در تشکیلاتی که بناست به ظاهر هم که شده در بخش خصوصی جان بگیرد موفقیت‌آمیز عمل کند یا نه؟!
فقط کمی صبر لازم است. کافی است نخستین شماره «سینمای خانگی» راهی کیوسک‌ها شود تا دریابیم در فکر شمقدری و شرکاء چه می گذرد. آیا آنها هنوز معتقدند به فانتزی‌هایی نظیر اینکه لابی آنها بوده که اسکار را به فرهادی رسانده و اعتلای سینمای ملی در گروی تولید «راه آبی ابریشم»، «لاله» و «فرزند چهارم» بوده یا آنکه اتفاقات سیاسی کشور و نه مردم به سیاست‌ورزی دولتمردانی که شمقدری نیز یکی از آنها بود مسیری جدید را پیش روی آنها گذارده؟»