برای کار در شورا جیبی ندوخته ام!

به گزارش روتیتر ؛ با محاسن رنگ خورده که که گرد تجربه را به شور جوانی تغییر داده بود پیش آمد و از حضور ما در اتاق کارش استقبال کرد؛ “چه عجب یادی از ما کردید.”

او که این روزها به جای قیل و قالِ رسانه ای آرام و بی صدا کارها را پیش می بَرد کنار ما نشست و ساده و صمیمی صحبت را شروع کرد؛ “هیچ گاه به دنبال جنجال و خبرسازی نبودم. نه در مجلس،  نه امروز که در شورای شهر حضور دارم. معتقدم اگر برای رضای کار کنیم نیازی به داد و فریاد و ریاکاری نیست، همین که او می داند کافی است.” 

گفت و گو با کسانی مثلِ “محمد حسین خلیلی اردکانی” که با وجود تجربه نمایندگی در مجلس ششم ساده رفتار می کنند و بالا و پایین زندگی سیاسی و اجتماعی تغییری در مدل آن ها ایجاد نمی کند چندان دشوار نیست.

نه اهل مخفی کاری ست نه وارونه جلوه دادن موضوعات؛ می گوید “بیش تر از شهری که در آن بزرگ شدم در کرج زندگی کرده ام. نزدیکِ به چهل سال. حال و روز امروزِ من به مادری شبیه ست که حاضر است خودش قربانی شود اما به دختر و پسرش آسیبی نرسد.”

 به حلِ مشکلات علاقه مند است و به دور از یارگیری های مرسوم برای پیشبرد کاراز تمام ظرفیت موجود استفاده می کند. بعد از مجلس ششم با این که می توانست مسولیت های متفاوتی را بپذبرد، ترجیح داد سیزده سال خانه نشین باشد.

لابلایِ صحبت ها به موضوع جالبی اشاره کرد که نشان می داد فارغ از تهدیدها و تخریب ها برای مردم و آبادانی شهر تلاش می کند؛ “برای آمدن به شورا نه وامدار کسی بودم نه امروز بدهکار کسی هستم، وقتی کیسه ندوخته باشی راحتی و باید بگویم امروز بسیار راحت هستم.”

از تفاوت کارِ مجلس و شورا هم گفت، از این که به دلیل گستردگی کار در شورا حرص بیشتری می خورد؛ “شک نکنید بیشتر از مجلس کار می کنم و حرص می خورم، موظفی اعضای شورا ماهی ۶۰ ساعت (کار) است اما برای این که مردم را نا امید نکنیم هفته ای ۶۰ساعت وقت می گذاریم.”

از دلخوری مردم از لیست امید پرسیدم، از این که چیزی که تصور می شد رخ نداده و به جای حلِ  مشکلات، درگیری اعضای دوره پنجم بوده که نمود داشته؛ پاسخ می دهد “در دوره اولِ محمود احمدی نژاد عمق مشکلات کشورمشهود نبود چون در دوره های قبل انصافا خوب کار شده بود. اما در دور دوم ریاست جمهوری او و ریاست روحانی مشکلات زیادی به وجود امد که به دوره ی اولِ ریاست احمدی نژاد باز می گشت. ما در شورای پنجم وارث مشکلاتی هستیم که نمی شود آن ها را به راحتی کنار زد. برخی موضوعات زمان می برد تا مردم به آن اشراف پیدا کنند، مثل چند هزار نیروی مازادی که در شورای چهارم به بدنه شهرداری تحمیل شد که امروز بخشی از عقب ماندگی های به همین خاطر است. یا مردم قطعا نمی دانند که در دوره پنجم شورا فساد کمتر شده یا جاوی افزایش نیرو گرفته شده یا اقداماتی از این دست که مردم بعدها متوجه آن ها خواهند شد. بله مردم حق دارند از کارهایی که برای صلاح شهر انجام شده بی خبر باشند.”

از کار با اصغر نصیری شهردارسابق پرسیدم، این که گفته می شود اعضای گروهِ هشت با سنگ اندازی مانع اقداماتِ وی می شدند؛ پاسخ داد “افرادی این موضوعات را عنوان می کنند که از ماجرا خبر ندارند. ما همیشه همراه نصیری بودیم و بارها به خود او گفتیم که موفقیت تو موفقیتِ ما و موفقیت شوراست، اما راهی را انتخاب کرد که به پایانِ همکاری منجر شد، ما کنار او بودیم و حتی چندین مرتبه استعفای او را رد کردیم، آیا این کارشکنی است؟ آیا این عدم همراهی است؟”

 خلیلی اردکانی اشاره ای هم به موضوع انتخاب شهردار کرد؛ “بین گزینه هایی که برای تصدی شهرداری وجود دارد نظر وفاق بیشتر رویِ احمدی نژاد است. البته تا روزِ انتخاب باید صبر کرد و دید هیات رییسه چه  تدابیر و راهکارهایی به کار می بندد!”

 موضوع دیگرِ این گفت وگو مدیران ناسالم و ضرورت تغییرآنان بود؛ “یکی دیگر از اقداماتی که انجام شده و مردم آگاهی ندارند مبارزه شورای  پنجم با مدیرانِ ناسالم است، برخی از این ناسالم ها را کنار گذاشته ایم و برخی دیگر را تغییر خواهیم داد.  اقدامات بسیار خوبی آغاز شده که نتایج آن به زودی ملموس خواهد شد. نکته دیگر این که اصلاح طلب ها برای اولین بار به شورا راه یافته اند و باید به این موضوع نیز اشاره کرد که نمی شود با ۱۰ ماه کار، همه یِ گذشته را تغییر داد.”