نوروز, رستاخیز انسان و جهان

پابگاه خبری مدیریت شهری کرج / یادداشتی از اصغر نصیری شهردار کرج / نوروز چنانکه از نامش بر می آید، روز نو می شود و به تبع آن می توان فکر، نگاه، اندیشه و زاویه دید را از ایستایی و سکون رهاند و فارغ از پیوست ایدئولوژیک نو وتازه شد. نوروز اگر چه پیامی از تازگی و حرکت در بستر زمان دارد، اما ریشه تاریخی و پیشینه اش به دوران قبل از اسلام  باز می گردد.

برخی را تصور بر این است که اسلام با نوروز و آیین های باستانی مناسبتی  ندارد و برای آن تقابل هم تعریف می کنند. در حالی که نظافت و بهداشت، پیراستگی محیط خانه و رفع کدورت ها،  دید و بازدید ها، آشتی دادن، نو پوشی و تمیز پوشی، سفر کردن، هدیه دادن که نشانه ها و آیین نوروز باستانی است همه و همه جزو ذات و جوهره اسلام رحمانی است.

نکته دیگر اینکه نوروز فراملیتی است و چنین آیینی نه تنها در میان سه کشور فارسی زبان ایران، تاجیکستان و افغانستان که این آیین در کشورهایی چون گرجستان، بخش هایی از عراق، ازبکستان، شبه قاره هند، ترکمنستان، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، چین، پاکستان، ترکیه، آلبانی، جمهوری سابق یوگسلاوی و مقدونیه به چشم می خورد و مجمع عمومی سازمان ملل نوروز را به عنوان جشن رسمی پذیرفته است.

شاید نوروز از آن رو مورد توجه است  که در آغاز فصل بهار رخ می دهد، با تعمق در ماهیت این تحول، می توانیم همراه با نو شدن طبیعت، دگرگونی حقیقی را در خود ایجاد کنیم. می توانیم  قلب خود را به شکوفه های ایمان، محبت و انسانیت بیاراییم و با احسان و کمک به دیگران، عطر خوش نوعدوستی را بیفشانیم. نومیدی و سستی را از روح و جان بزداییم و با روحیه پر نشاط، زندگی تازه ای آغاز کنیم.

نوروز صورتی از تغییر و تازه شدن است، از همین رو، هنگام تحویل سال، دست به دعا بر می داریم و از خداوند می خواهیم که عالی ترین شکل تحول را در ما ایجاد کند. حتی اگر شرایط خوبی  داریم، خوب ترش را طلب می کنیم “ای دگرگون کننده قلبها و دیده ها، ای تدبیر کننده شب و روز، ای متحول کننده حال و احوال، حال ما را به بهترین حالت دگرگون ساز .”

اگر ما انسانها از این طبیعت زیبا درس بیاموزیم، در این صورت سرآغاز این دگرگونی را می توان روز برتر و نوروز نامید و به جشن و سرور پرداخت.

اگر انسانها خود را با تحول طبیعت، همگام و همگون سازند، چنین نوروزی سرشار از مبارکی و سرخوشی خواهد بود.

سخن پایانی

بهار، پیام آور تعادل است و در سایه تعادل، زندگی زیبا می شود. طبیعت به عنوان یکی از نشانه های خدا، سرشار از پند و عبرت است. دلی که بیدار است، در هر پدیده ای عبرتی می بیند و از هر نشانه ای، درسی می آموزد. بیدار دلان، از بهار، درس تحول و نوشدن می آموزند.

اگر طبیعت شکوفا و زیبا می شود، ما نیز می توانیم. اگر بهار، فصل سرزندگی و طراوت است، ما استعداد داریم که چنین شویم. با فرارسیدن بهار، روحی دوباره در کالبد طبیعت بی جان و فسرده دمیده می شود و طبیعت لباس حیات بر تن می کند و بدین گونه رستاخیز انسان و جهان، با پیدایش بهار به تماشا می آید.

نوروز زمانه نوشدن، روز تغییر و دگرگون شدن، زمان تحول، هنگام از خود بریدن و به دریای بیکران بخشندگی  پیوستن، بر همه عاشقان، بیداردلان، سبکباران، دگر خواهان و موحدان خجسته و فرخنده باد.