برنامه ریزی با قدمت ۹۹ ساله

0
--1X46~1

روتیتر:امروز ارایه خدمات عمومی به شهروندان میسر نیست مگر آنکه از شمار جمعیت اطلاع داشته باشیم. به عبارت دیگر مادامی که از تعداد جمعیت جامعه هدف بی اطلاع باشیم، نخواهیم توانست برنامه ای علمی و کارشناسی را تدارک کنیم.

 

به گزارش روتیتر: شاید در کوره راه بی اطلاعی بتوانیم خدمات بدهیم, اما دیری نخواهد گذشت که استمرار این کار، بدون چراغ راه, ما را به تاریکخانه ای هدایت می کند که از درون آن شلختگی, بی نظمی, بی هویتی و بی سرانجامی خواهد زایید.

۹۹ سال قبل نخستین شناسنامه با نام فاطمه ایرانی در کشور صادر شد و این اقدام سر منشاء پیدایش سازمانی به نام ثبت احوال و مبنایی شد تا بدانیم برای چه کسانی، در چه نقطه ای و با چه گروه سنی باید برنامه ریزی کنیم و بر همین مبنا خدمات ارایه دهیم. اگر چه از آن زمان یک قرن می گذرد، اما هنوز متخصصان، کارشناسان و دانشمندان، جمعیت را مبنای مهم و کلیدی برای برنامه ریزی می دانند و به مدیران و تصمیم سازان توصیه می کنند، چنانچه در تدارک استراتژی مبنایی و ریشه ای برای خدمت هستید از جمعیت و نقاط پراکندگی جمعیت غفلت نکنید.

امروز ما با جهانی روبرو هستیم که بیش از هفت و نیم میلیارد جمعیت دارد و ایران جمعیتش از ۸۰ میلیون نفر فراتر رفته است. در چنین شرایطی روند تصاعدی جمعیت به برنامه ریزان گوشزد می کند به رشد روز افزون جمعیت توجه و بر آن مبنا برنامه های خود را تدارک کنند. کاری که در جهان مدرن حتی برای جمعیتی که در آینده خواهد آمد بستر شغل، خدمت و فعالیت پیش بینی می کنند و با همین نگره برنامه های خود را سامان می دهند.

سخن پایانی

شاید سوم دی، روز ثبت احوال، بهانه ای باشد تا به خود یادآور شویم که جمعیت حوزه مسئولیت ما هر روز رو به رشد و در حال افزایش است و این رشد نا متوازن و پراکندگی نا متوازن تر، رویکرد و روش کار ما مدیران را تعریف و تبیین می کند. اینکه چگونه با این رشد، برنامه ها و خدمات حوزه مسئولیت خود را همداستان کنیم. کمبود بودجه و رکود حاکم بر حوزه اقتصادی ممکن است باعث شود که از رشد جمعیت و نیازهایی که در پی می آورند جا بمانیم، اما ماموریت همه ما غلبه بر بحران هایی است که بخش عمده ای از این مشکلات ریشه در جمعیت و پاشنه جمعیتی دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *