استفاده از سرمایه های اجتماعی شهر در مدیریت راهبردی
آسیه چهارباغی_ روتیتر: مدیریت راهبردی را هنر و علم تدوین و ارزیابی تصمیمات وظیفه ای چندگانه که سازمان را قادر می سازد به هدف های بلند مدت خود دست یابد تعریف می کنند.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی روتیتر، اینگونه که از این تعریف بر می آید مقصود از تدوین راهبرد و شناسایی عوامل موثر بر رشد کیفی عملکرد های سازمان در محیط های بیرون، شناخت فرصت ها، آشنایی با نقاط ضعف و قوت جهت رسیدن به اهداف خرد و کلان می باشد.
کیفیت و کمیت فعالیت هایی هر سازمان و دستگاهی که خدمتی را به مردم ارائه می دهد با مقوله “مدیریت راهبردی” ارتباطی مستقیم دارد؛ این نوع از مدیریت اهداف کلان را در سازمان ها تبیین می کند و با تلفیق آن با مدیریت استراتژیک که به “جهت دهی” و “رفتار سازمانی” می پردازد، می توان به پایداری در مدیریت رسید.
مدیریتی که مبتنی بر مقررات، اهداف، ارزش ها، اصول و قواعد باشد باعث توسعه مقبول و معقول شهر در همه عرصه ها نیز می شود. در این شیوه از مدیریت که باید در کلانشهر کرج نیز تقویت شود بر بهبود کیفیت اجرای امور، مشتری مداری، مردم داری، ضرورت تخصص گرایی، ایجاد ساختارهای سازمانی پویا ترو چالاک تر تاکید می شود. در ” مدیریت راهبری” مدیران باید بر رسالت خود و ارزش های سازمانی واقف باشند و در ابتدا به فکر مسئله یابی و نه حل مسئله باشند؛ مشخص کردن اولویت ها سپس پشتکار مستمر برای رفع مسائل ریشه یابی شده از دیگر گام هایی است که باید برای حل موضوعات پیش بینی شده برداند.
ضرورت استفاده از مدیریت راهبردی از مباحث عنوان شده و هدف از مطرح شدن آن اخذ تصمیمات و سیاست های یکپارچه جهت دستیابی به توسعه کلان می باشد؛ اجرای خط و مشی ها و استراتژی ها در مدیریت شهری به دنبال بهره گیری از معیاری مناسب محقق می شود که استفاده از سرمایه های اجتماعی شهر بارزترین آن است. سرمایه های اجتماعی شهر که در منابع انسانی آگاه، اندیشمند و متخصص نمود پیدا می کند، استراتژی اصلی سازمان های خدمت رسان در اجرای سیاست های مدیریتی را تشکیل می دهند. تلقی نهادی چون شوراهای اسلامی شهر که جمعی از نمایندگان مردم بر کرسی های آن تکیه زدند باید در چند کلمه خلاصه شود” مشارکت مردم به عنوان سرمایه های گرانبها و ضامن و عامل اصلی مصونیت از آفات مدیریتی”. نقش سرمایه های اجتماعی شهر در مدیریت راهبردی را می توان در کنش اجتماعی متقابل، انسجام قواعد و هنجارهای اجتماعی نیز جستجو کرد. بر این اساس بهره مندی از ظرفیت های اجتماعی افراد و مشارکت آنها در فرایند تصمیم گیری های مدیریتی از اقدامات مهم و اساسی در بهبود امور مدیریت شهری است. البته باید اذعان داشت تفکر اجتماعی پیش از ورود به ساختار و ساز و کار مدیریتی باید سازماندهی و ساماندهی شوند که این مهم جز با جدی گرفتن بحث آموزش و دورنی کردن ارزش های جمعی همچنین فرهنگسازی رفتار شهروندی میسر نمی شود. نیل به بهره گیری از توان و پتانسیل های اجتماعی جوان به عنوان منابع ارزشی شورا و شهرداری باید جزئی از استراتژی ها و برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های مدیریتی باشد. یکی از ابعاد سرمایه اجتماعی علاوه بر مشارکت فعالانه مشخص شدن شهم افراد در تعیین سرنوشت خویش و جامعه ای که در آن زندگی می کند، می باشد. شورا باید به عنوان نهادی مردمی که مدعی است در خود نمایندگانی از سوی مردم را جای داده است، مشارکت منابع انسانی کارآمد با شاخص های اخلاق مداری،مسئولیت، وفاداری اجتماعی را تقویت و در راستای جذب آن در ساختار اداره شهر تلاش کند.
