کوچکترین مسجد البرز
روتیتر: روستای اسارا ( که حالا از ان رو که تبدیل به شهر شده است ، باید ان را روستای سابق ) و شهر اسارا نامید در چهل کیلومتری جاده چالوس ( که این جاده مهم و زیبا و خاطره انگیز را نیز بهتر است جاده البرز نام نهاد ) اری اسارا در چهل کیلومتری محور کرج چالوس ، واقع شده است .
به گزارش روتیتر: مسجدی کوچک اما – در باطن – فوق العاده برخوردار از معنویت و دارای همه انچه که انسان از مسجد انتظار دَارد ، در اسارا می باشد .
مسجدی کی اندرون اولیاست سجدگاه جمله است ، انجا خداست
شهری زیبا ( شاید کوچکترین و کم جمعیت ترین شهر ایران ) و دارای مردمانی بسیار مهربان ، با فرهنگ ، قانع و پر انگیزه . این حقیر توفیق داشته و چند سالی از خدمت خود را – در سالهای ۵٩ تا ۶٣ – در این شهر و در میان مردمان دوست داشتنی و قدر دان ، ان گذرانده ام . ذکر این نکته نیز ضروریست که در این نگرش – نگاه فرهنگی اجتماعی – به نوعی مردمان شریف روستاهای ؛ تکیه سپهسالار ، ری زمین ، کیاسر ، دوخانواری ، ماهان ، سیرا و حتی پلخواب ( پیلیخ او ) را نیز می توان ، با اسارا همخوان و یکسان ، نگریست .
در خصوص اسارا ( تاریخ ، جغرافیا و مردم شریفش ) بر عهده خود می دانم ، به لحاظ وظیفه حرفه ای و به دلیل لطف سرشاری که اساراىیان عزیز به این حقیر داشته و دارند – بطور جداگانه مطالبی را نگاشته و منتشر نمایم .
انچه قصد داشتم در این نوشته کوتاه به ان اشاره کنم ، اعلام وجود مسجدی کوچک اما – در باطن – فوق العاده برخوردار از معنویت و دارای همه انچه که انسان از مسجد انتظار دَارد ، در اسارا می باشد .
شستشویی کن و انگاه به خرابات خرام
تا نگردد ز تو ، این دیر خراب ، الوده .
بیان این توضیح هم – به لحاظ رعایت شرع و بحث مالکیت در احکام دینی – شاید لازم باشد که ممکن است إطلاق واژه مسجد به این مکان ، جایز یا صحیح نباشد .
فضل ان مسجد ز خاک و سنگ نیست
لیک در بناش ، حرص و جنگ نیست .
به هر روی ، مردم محلی ان را ” مسجدک ” می نامند و بخصوص جوانان ، اعتقاد قلبی همراه با احترام به ان دارند .
کعبه را که هر دمی عزی فزود
ان ز اخلاصات ابراهیم بود .
از انجا که مسجدک بر روی سنگی بنا شده به ان ” سنگ سرک ” هم گفته می شود .
مسجدک یا بنای سنگ سرک در بالا محله اسارا در محدوده ای به نام ” کلاکک ” و در زمینهایی موسوم به ” گته باغ ” واقع شده است .
اولین بار که اینجانب به مسجدک رفتم ، سال ١٣۶٠ و به توصیه یکی از مادران با وقار و زنان مهربان اسارا ، مرحومه ” خاله سکینه ” بود . مشارالیها البته اعتقادی – در حد معجزه – به مسجدک داشت و معتقد بودند اینجا یکی از قدمگاههای امامزاده سید ابراهیم – معروف به سپهسالار – بوده است .
رفت در مسجد سوی محراب شد
سجدگاه از اشک شه ، پر آب شد .
در بهار و اردیبهشت ، محوطه کلا کک ، پوشیده از گل و سبزه و ریحان است ، آواز بلبل ها یک لحظه قطع نمی شود و مسجدک مکان مناسبی است برای اتصال به پروردگار صاحب مسجد و خالق انسان و افریننده گل و بلبل و بهشت و اردیبهشت . وفرصتی گرانبها برای راز و نیاز – به دور از هر گونه ریا – و عشق ورزیدن و سخاوتمند شدن .
این سخا برگیست از باغ بهشت
وای ان کس کو چنین باغی بهشت .
