مرمت و سامان‌دهی”معبد عشاق”سیریک
روتیتر: مدیرکل میراث‌فرهنگی هرمزگان با اعلام این خبر با اشاره به گستردگی فعالیت های این نهاد اجرایی، راه اندازی نمایندگی در تمام شهرستان های هرمزگان را ضروری دانست و عنوان کرد: پیش از این، در شهرستان های بندرلنگه، پارسیان، بستک، میناب، رودان و حاجی‌آباد، نمایندگی اداره‌کل راه اندازی شده بود و با پیگیری های به‌عمل‌آمده، نمایندگی میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در شهرستان ابوموسی هم افتتاح شد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی روتیتر، مدیرکل میراث‌فرهنگی هرمزگان از مرمت و سامان‌دهی”معبد عشاق” سیریک و راه اندازی نمایندگی این اداره کل در شهرستان ابوموسی خبرداد.
محسن ضیایی با اشاره به معرفی ناصر بازماندگان به‌عنوان سرپرست اداره این شهرستان، افزود: با ایجاد نمایندگی در این شهرستان امور مربوط به حوزه های مختلف میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگریِ این شهرستان پیگیری می شود.
وی تصریح کرد: این نمایندگی، با توجه به مسافت شهرستان ابوموسی با اداره‌کل و ضرورت سرعت بخشیدن به پیگیری فعالیت های سه حوزه فعالیت این اداره‌کل در استان و خدمت رسانی مناسب به مراجعان، در این شهرستان راه‌اندازی شده است.
این مقام مسئول از مرمت و سامان‌دهی «معبد عشاق» سیریک خبر داد و افزود: اعتبار پیش‌بینی‌شده برای این پروژه بالغ بر ۵۰۰ میلیون ریال است.
ضیایی افزود: سامان‌دهی، بازسازی دیواره‌های فروریخته ضلع جنوبی و شرقی، تعمیر و مرمت گنبد و پاک‌سازی محوطه بنا از مهم‌ترین اقدامات در این زمینه است.
“معبد عشاق” بازمانده از دوره صفوی است و در شهرستان سیریک، شهر گروگ، واقع شده و با شماره ۲۰۵۳۱ در فهرست آثار ملی ایران به‌ثبت رسیده است.
درباره این بنای افسانه ای نقل می‌شود که حدود چهارصد سال پیش دو جوان از طوایف متخاصم به هم دل می بندند و با مخالفت شدید رو به رو می‌شوند. این واقعه به مرگ آنها ختم می‌شود. سپس دو عاشق نگون بخت را بر شتر سوار کرده و به سوی مقصد نامعلومی حرکت می دهند.
شتر، جسد عشاق را در مکانی بر زمین می‌گذارد که بعدها اقوام آن دو، بنای یادبودی در آنجا می‌سازند. چون این منطقه آب نداشته ولی شتران زیادی داشته، در ساخت بنا به جای آب از شیر شتر استفاده کردند.
این بنا امروزه یک آرامستان به همراه یک ساختمان ویرانه ای در یک آبادی است که به نام معبد عشاق نامیده می‌شود که اکنون جز باد و باران و آب و خاک بندی مردم بیابان آثار کمی از آن بر جای نمانده است. آرامگاهی با تاریخ مکتوب بیش از ۲۰۰ تا ۴۰۰ سال که از زمان‌های طولانی گذر کرده است. مورد تهاجم باد و باران واقع شده است و آرامگاه میر محمد سالار تاج الدین و بی بی سعده (حریره) که اثری از آن به جای نمانده است.
