شعارهای حقوق بشری، سلاح نهادهای بین‌المللی علیه ایران
جنگ تبلیغاتی، رسانه‌ای و دیپلماتیک همزمان با افزایش تحریم‌ها علیه ایران، موانع مرگباری هستند که غرب به بهانه‌های حقوق‌بشری در مسیر کشور قرار می‌دهد.
به گزارش روتیتر: خودرویی را در یک مسابقه مرگبار در نظر بگیرید که هر چقدر به پیروزی نزدیک‌تر می‌شود، همچون فیلم‌های اکشن، از زمین و زمان، موانع مرگبار در مسیرش ظاهر می‌شود. پرونده سازی علیه ایران از همین جنس است. جنگ تبلیغاتی، رسانه‌ای و دیپلماتیک همزمان با افزایش تحریم‌ها علیه ایران، موانع مرگباری هستند که در مسیر ایران به سمت پیروزی ظاهر می‌شوند.
اظهارات دولت‌مردان غربی علیه ایران را در دیدارهایشان با اعضای اپوزیسیون خارج نشین شنیده‌ایم؛ تجمعات اپوزیسیون و تلاش برای اثرگذاری بر محافل تصمیم‌ساز بین‌المللی و وارد کردن ایران به مکانیزم تصمیمگیریشان هم انجام شده است.
مرحله بعدی اقدام ایران‌ستیزان برای فعال کردن مکانیز‌م‌های حقوقی، ارائه مستندات به این نهادهاست. در این مرحله ادعاهای جریان‌ساز در فضای مجازی و رسانه‌های جریان اصلی فعال خواهند شد و گزارش‌های موسسات به اصطلاح مستقل روی میز یقه‌سفیدان کوبیده می‌شوند.
مستندسازی در حوزه‌های «حقوق بشری»، «جنایت علیه بشریت»، «نسل کشی» و «استفاده از سلاح شیمیایی» یا «تسلیحات کشتار جمعی» و «مسئولیت حمایت» از سوی دستگاه تبلیغاتی دشمنان ایران آغاز شده است. مستندسازی جعلی علیه جمهوری اسلامی ایران با عناوینی همچون: شلیک به چشمان معترضان که منجر به نقص عضو شود، آزار و تجاوز جنسی به افراد بازداشت‌شده، استفاده از گلوله جنگی علیه معترضان و کردها و استفاده از گاز اعصاب علیه معترضان آغاز شده است.
در ادبیات حقوق بین الملل، «جنایت علیه بشریت» در راستای پیش‌برد سیاست یک دولت یا سازمان تعریف می‌شود و بدلیل ماهیت خشونت‌آمیز آن، نقض شدید حقوق بشر تلقی می‌شود. کارگزاران لابی‌های ایران‌ستیز با تکرار چنین کلماتی تلاش می‌کنند یک حکومت رسمی را در افکار عمومی و نهادهای بین‌المللی مشروعیت‌زدایی کنند.
وزارت دفاع انگلیس با تکرار ادعای دولت این کشور مبنی بر به کار رفتن پهپادهای ایرانی در جنگ روسیه علیه اوکراین گفت که روسیه احتمالا از ماه سپتامبر از تعدادی پهپاد ساخت ایران، در اوکراین استفاده کرده است. این وزارت‌خانه مدعی شد که احتمالا روسیه تقریبا ذخایر تسلیحات ساخت ایرانش را به پایان رسانده است و به دنبال تجدید آن خواهد بود. سفیر انگلیس در آمریکا در یک مصاحبه گفت ایران به دلیل ارسال تسلیحات به روسیه مرتکب «جنایت علیه بشریت»[۱] شده است. همچنین یک مقام اوکراینی به گاردین گفت: «۲ مستشار نظامی ایرانی متخصص در پهپادها در کریمه کشته شدند». درواقع درحال اثبات حضور نیروی ایرانی در جنگ اوکراین هستند.
رسانه‌های جریان اصلی در دنیا، همزمان با تلاش پیاده نظام لابی‌های ضدایرانی، پرونده سازی علیه ایران را آغاز کرده‌اند. این رسانه‌ها از اعتبار خود بهره‌برداری می‌کنند و گزارش‌هایی درحوزه حقوق بشر [مانند گزارش شبکه CNN درمورد آزار و تجاوز جنسی به بازداشت‌شدگان آشوب‌های اخیر، گزارش نیویورک‌تایمز درمورد استفاده نیروهای امنیتی از امبولانس برای سرکوب معترضین و گزارش دیگری پیرامون آسیب‌های وارد شده به چشم معترضین در آشوب‌های اخیر] با استناد به منابع مبهم منتشر می‌کنند. در یک مورد گزارش شبکه آمریکایی CNN بقدری دور از واقعیت و احساسی است که مجبور می‌شود یک بخش آن که منتسب به اظهار نظر دختر شهید سلیمانی (زینب) بود را حذف کند.
پای روسای دولت‌ها هم به این پرونده‌سازی‌ها باز شد و جاستین ترودو نخست وزیر کانادا در توئیتی عجیب مدعی شد ایران می‌خواهد ۱۵۰۰۰ معترض را اعدام کند! «میک والاس» نماینده ایرلند در پارلمان اروپا در پاسخ به این توئیت گفت: وقتی که دروغ محکومیت ۱۵ هزار نفر به اعدام در ایران برملا شد، نخست‌وزیر کانادا توئیت خود را حذف کرد! اما هیچ عذرخواهی انجام نداد. کارزار بی‌ثبات سازی و پروپاگاندا علیه ایران، عملیات تغییر حکومت سوریه را یادآوری می‌کند. کسانی که از انقلاب کذایی سوریه حمایت کردند، چیزی درباره ویرانی کنونی سوری نمی‌گویند.
برای مثال جامعه بهاییت در بیانیه‌ای ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرد و خواستار فعال شدن مکانیزم حقوق بین‌الملل و تاسیس یک «نهاد مستقل حقیقتیاب» برای ایران شد.
اما شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد همراستا با جنگ تبلیغاتی علیه ایران، قطعنامه‌ای علیه ایران درباره آنچه «وضعیت حقوق بشر در ایران» خوانده شده را به تصویب رساند. به موجب این قطعنامه مصوب شد کمیته حقیقت یاب بین المللی راجع به وقایع ایران تشکیل شود. مهمترین نوآوری این قطعنامه ایجاد «کمیته حقیقتیاب» است که در حقوق بین الملل بغیر از کیس میانمار، مسبوق نیست.
لابی‌های ضد ایرانی تلاش دارند ایران را متهم به نقض «سیستماتیک و گسترده حقوق‌بشر» کنند تا در نهایت مدعی «جنایت علیه بشریت» توسط ایران بشوند. در مرحله اول موفق شدند در شورای حقوق بشر در اقدامی بی‌سابقه «کمیته حقیقتیاب» بدون حضور مسئولین ایران را محقق کنند. برای اولین‌بار بعد از انقلاب است که چنین اتفاقی می‌‌‌افتد. تا پیش از این گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران حضور داشت و از این طریق به مسائل حقوق بشری رسیدگی می‌‌‌شد.
صرف معرفی پرونده ایران به شورای امنیت، کشورمان در معرض تهدیدات امنیتی مهم و متنوعی قرار خواهد گرفت. ارجاع وضعیت به دادگاه بین‌المللی کیفری یکی از گزینه‌هاست. در بدترین حالت این کمیته می‌تواند در اقدامی سیاسی، ایران را ناقض صلح و امنیت بین‌المللی معرفی کند و بعد از آن پرونده ایران با این عنوان به شورای امنیت خواهد رفت. در صورت ارجاع، ذیل بهانه‌ای تحت عنوان «مسئولیت محافظت» زمینه برای مداخله نظامی را فراهم خواهند کرد. یعنی همان عبارت حقوقی که برای لیبی استفاده شد.
در همین مقطع تعیین کمیته حقیقتیاب از حیث روابط بین‌الملل یک هزینه برای کشور و «آسیب به حیثیت» تعریف می‌شود؛ جریان‌های ضد ایرانی با تعریف یک هدف کوتاه مدت از شرایط موجود حداکثر تلاش خود را برای آسیب زدن به ایران ولو در عرصه بین‌الملل و بدنام کردن ایران انجام می‌دهند و در صورت عدم مدیریت صحیح این پروسه، علاوه بر امکان ارجاع پرونده به دادگاه‌های بین‌المللی و صدور احکام سنگین، هزینه‌های بزرگتری پیش روی کشور باقی می‌گذارد.
